ხორცის დეფიციტის შედეგები მეორე მსოფლიო ომში
ისინი, ვინც ადრეულ ბავშვობაში მეორე მსოფლიო ომის დროს ევროპაში ხორცის ნაკლებობას განიცდიდნენ, ხშირად ანაზღაურებენ ამ დროებით დეფიციტს მთელი ცხოვრების განმავლობაში. განსაკუთრებით ქალები ჭამენ მეტ ხორცს და, შესაბამისად, უფრო მეტად განიცდიან მაღალი მოხმარების გართულებებს, როგორიცაა სიმსუქნე და კიბო. ეს არის მანჰეიმის ლაიბნიცის ევროპის ეკონომიკური კვლევის ცენტრის (ZEW), როტერდამის ერასმუსის უნივერსიტეტისა და შრომის გლობალური ორგანიზაციის ერთობლივი კვლევის შედეგი, რომლისთვისაც შეფასდა იტალიიდან 13.000-მდე ადამიანის მონაცემები.
მკვლევარებმა გამოიკვლიეს, თუ როგორ იმოქმედა იტალიაში მეორე მსოფლიო ომის დროს ხორცის ნაკლებობამ კვების ჩვევებზე, სხეულის მასის ინდექსზე (BMI) და ჯანმრთელობის სხვა პარამეტრებზე დაზარალებულთა და მათი შთამომავლების შემდგომ ცხოვრებაში. ამისთვის მათ იტალიის სტატისტიკის ეროვნული ინსტიტუტის (ISTAT) მონაცემები გამოიყენეს.
მეორე მსოფლიო ომის დროს (1939-1945) ევროპის ბევრ ქვეყანაში საკვების მარაგი ცუდი იყო. იტალიაში ხორცის საშუალო მოხმარება ერთ სულ მოსახლეზე მკვეთრად დაეცა, განსაკუთრებით 1943-1944 წლებში. ეს ნაწილობრივ განპირობებული იყო იმით, რომ ბევრი ფერმის ცხოველი დაიკლა დამპყრობელი გერმანიის არმიის საკვების მოთხოვნილებების დასაკმაყოფილებლად და აღარ იყო ხელმისაწვდომი მოსახლეობისთვის. 1947 წლისთვის ხორცის მოხმარება უკვე დაუბრუნდა ომამდელ დონეს იტალიის თითქმის ყველა რეგიონში.
კვლევის შედეგების მიხედვით, ხორცის ნაკლებობამ ადრეულ ბავშვობაში (ორ წლამდე) განსაკუთრებით ძლიერი გავლენა იქონია. ასევე არსებობს მტკიცებულება, რომ მშობლები უპირატესობას ანიჭებდნენ ვაჟებს, ვიდრე ქალიშვილებს, როდესაც საქმე კვების რაციონს ეხებოდა. 1942-დან 1944 წლამდე გოგონები უფრო მეტ წონას იკლებდნენ, ვიდრე ბიჭები ორი წლის ბავშვებს შორის. მკვლევარები განმარტავენ, რომ გოგონები უფრო მეტად განიცდიდნენ ხორცის ნაკლებობას.
მოგვიანებით, დაავადებული ქალები ხორცს ყოველდღიურად ჭამდნენ უფრო ხშირად, ვიდრე მამაკაცები და ზოგადად ნაკლებად დაბალანსებული დიეტა ჰქონდათ. ისინი ასევე უფრო მეტად იყვნენ ჭარბწონიანები, სიმსუქნე და ჰქონდათ გარკვეული სიმსივნეები, ვიდრე ადამიანები, რომლებსაც არ ჰქონდათ ხორცის დეფიციტი. მონაცემების შეფასების შემდეგ მათი შვილები ხშირად აგრძელებდნენ არაჯანსაღი კვების ქცევას ზრდასრულ ასაკში.
„ბავშვობაში ხანმოკლე დეფიციტიც კი დიდ გავლენას ახდენს რამდენიმე თაობის ცხოვრების წესსა და ჯანმრთელობაზე“, - აჯამებს ეფროსინი ადამოპულუ ZEW კვლევითი ჯგუფიდან „უთანასწორობა და განაწილების პოლიტიკა“. შემდგომი კვლევები უნდა მოჰყვეს კავშირების უკეთ გასაგებად და შედეგების დასაბუთებას.
ჰაიკე Kreutz, www.bzfe.de
