استویا سالم تر از سایر جایگزین های قند نیست
از زمان حذف محصولات دیابتی از بازار، گفته شده است که همه غذاهای سالم اساساً به همان اندازه برای بیماران دیابتی مناسب هستند و برای بیماران غیر دیابتی. به گفته متایی، استویا تنها جایگزین مناسبی برای افرادی است که از اختلال مادرزادی متابولیک فنیل کتونوری رنج می برند و به شیرین کننده ها نیز نیاز دارند.
گلیکوزیدهای استویول، که در زبان عامیانه به عنوان "استویا" شناخته می شوند، از دسامبر 2011 به عنوان شیرین کننده در اتحادیه اروپا تحت عنوان "افزودنی غذا E 960" تایید شده اند. استویا از گیاه "Stevia rebaudiana" به دست می آید که با نام های "sweetweed" یا "honeyweed" نیز شناخته می شود. استویا دویست تا سیصد برابر شیرین تر از شکر است و عملاً انرژی ندارد. اگر دوز قابل تحمل روزانه (ADI) چهار میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و روز رعایت شود، مصرف استویول گلیکوزیدها بی ضرر تلقی می شود. در حال حاضر مشخص نیست که آیا خطر مصرف بیش از حد وجود دارد یا خیر. استویا نه محرک پوسیدگی است و نه سرطان زا، به مواد ژنتیکی آسیب نمی رساند و بر باروری یا رشد جنین تأثیر نمی گذارد.
پروفسور دکتر تاکید می کند که این در مورد سایر شیرین کننده ها نیز صدق می کند. پزشکی آندریاس فریچه، سخنگوی DDG از توبینگن. انجمن دیابت آمریکا پنج شیرین کننده مصنوعی را آزمایش کرده و آنها را بی خطر اعلام کرده است: آسه سولفام، آسپارتام، ساخارین، سوکرالوز و نئوتام. فریتچه توضیح می دهد: «هیچ شواهد علمی قابل اعتمادی وجود ندارد که نشان دهد این شیرین کننده ها در مقادیر توصیه شده سرطان زا هستند.
متخصص DDG همچنین با ادعایی که گاهی اوقات مطرح می‌شود، مخالفت می‌کند که بر اساس آن شیرین‌کننده‌ها یا ترشح انسولین مرتبط با آن می‌توانند باعث ایجاد گرسنگی و حتی اعتیاد شوند. فریتچه می گوید: «اگر اصلاً، انسولین سیگنال سیری را در افراد لاغر به مغز می فرستد. از سوی دیگر، در افراد دارای اضافه وزن، مغز احتمالاً نسبت به انسولین حساس نیست. بنابراین، سیگنال اشباع ممکن است دیگر به مغز نرسد. فریتچه توضیح می دهد: "طبق همه چیزهایی که در حال حاضر از نظر علمی می دانیم، نه شکر و نه شیرین کننده ها نمی توانند اعتیادآور باشند." صرف نظر از این، همه باید مراقب باشند که بیش از مقادیر توصیه شده شیرین کننده یا بیش از 50 گرم شکر در روز مصرف نکنند.
استویا تنها یک جایگزین خوب برای افرادی است که از بیماری متابولیک بسیار نادر فنیل کتونوری رنج می برند و همچنین به دلیل دیابت به شیرین کننده ها نیاز دارند. هر فردی که از فنیل کتونوری رنج می برد، نمی تواند اسید آمینه فنیل آلانین را تحمل کند. از آنجایی که شیرین کننده آسپارتام حاوی فنیل آلانین است، افراد مبتلا باید از آن اجتناب کنند - استویا، از طرف دیگر، مانند سایر شیرین کننده ها، حاوی فنیل آلانین نیست. فریتچه تأکید می کند: «با این حال، این نباید بیش از XNUMX نفر در آلمان را تحت تأثیر قرار دهد.
در این میان، تحقیقاتی در مورد اینکه چرا استویا نه تنها طعم شیرین، بلکه تلخ نیز دارد، انجام شده است. همانطور که دانشمندان دانشگاه فنی مونیخ و موسسه آلمانی تغذیه انسان پوتسدام-رهبروک (DIfE) دریافتند، این امر توسط دو گیرنده چشایی hTAS2R4 و hTAS2R14 تضمین می شود. در غلظت های بالا، استویا طعم تلخ و شیرین بیان را ایجاد می کند.
منبع: برلین [DDG]
