Italiaans voor Beginners
Baby's herkennen syntactische regelmatigheden in een vreemde taal veel eerder dan verwacht en zijn zeer snel.
Baby's kunnen leren in een zeer vroeg stadium en met verrassende snelheid grammaticale regels van een nieuwe taal: In een studie aan de Leipziger Max Planck Institute for Human Cognitive and Brain Sciences onderzoeker gespeeld door Angela Friederici vier maanden oude Duitse baby's Italiaanse zinnen voor. Zoals metingen met de EEG toonden hun hersenen opgeslagen binnen een kwartier syntactische afhankelijkheden die bestond tussen de talige elementen, en reageren op afwijkingen van het zo geleerd patronen. Voorheen werd aangenomen dat dit vermogen tot ongeveer de 18. Maand van het leven rond ontwikkeld. (PlosOne, 22. 03. 2011)
De snelheid waarmee de kinderen leren talen, ouders en taalkundige verbijsterd opnieuw. In een mum van tijd nieuwe woorden bespaart u en grammaticale regels die ze samen in een zin worden samengevoegd herkennen. Het is bekend dat zeer jonge kinderen relaties tussen aangrenzende lettergrepen kunnen herkennen wanneer deze vaak samen voorkomen. maar grammaticale regels gaat het vaak om elementen die in een zin worden gescheiden. Voorheen dacht men dat de kennis over deze regelmatigheden slechts rond de 18. Maand van het leven rond ontwikkeld. "Dat leek erg laat," zegt Angela Friederici, directeur, afdeling Neuropsychologie aan het Max Planck Institute for Human Cognitive and Brain Sciences. Om het leervermogen van zeer jonge kinderen te testen, Friederici en hun werknemers Duitse baby's de leeftijd van vier maanden met zinnen in een vreemde taal, Italiaans.
Deze werden zorgvuldig geselecteerd en had twee grammaticale sterrenbeelden: Ten eerste Hilfsverbform "può" (kunnen) en een werkwoord met de infinitief ending "-zijn", zoals in de zin "Il Fratello può cantare" (De broer kan zingen) , Ten tweede is een zogenaamde gerund, vaak in het Engels en in de Romaanse talen ontwerp dat uitdrukt dat iemand op het punt om iets te doen. Het wordt gevormd met het hulpwerkwoord "sta" (is) en een werkwoord eindigt op "-ando". Een voorbeeld is de uitdrukking "La sorella sta Cantando." (In het Duits
over: De zuster zingt. Volgens het Engels "zingt").
Zuigelingen geluisterd correcte zinnen volgens deze modellen in ongeveer drie minuten lang leerfasen, elk gevolgd door een korte test. In de testfase werden ze gespeeld te corrigeren en verkeerde zinnen in willekeurige volgorde, als "Il Fratello sta cantare" (De broer is zang) of "La sorella può Cantando" (De verpleegkundige kan zingen). Dit proces herhaalde de onderzoekers vier keer. EEG-metingen van de hersengolven was duidelijk: de kinderen automatisch opgeslagen dat "può" en "-zijn" en "sta" en "-ando" bij elkaar horen. Tijdens de verwerking van correcte en incorrecte zinnen in eerste instantie geproduceerd zeer vergelijkbaar EEG-patronen, onder leiding van de twee recordtypen in de vierde ronde - dus na een leerperiode van minder dan een kwart van een uur - heel anders activering.
"In deze tijd zijn natuurlijk geregistreerd geen materiële fout", zegt Friederici. "Lang erkend voor de semantische begrip en generaliseren baby's regelmatigheden van het geluid oppervlak." De hersenen filtert onder verslagen blijkbaar automatisch de syntactische relaties uit en is binnen een korte tijd in staat zijn om afwijkingen te detecteren van de geleerde patronen.
Voor de latere taal leren van deze vroege processen van de stuuringang zijn een belangrijke basis. Interessant is dat de vroege taalverwerving wijkt sterk af van de manier waarop volwassenen leren van een vreemde taal. Volwassenen betalen meer op semantische relaties, dat wil zeggen over de mogelijke contexten van betekenis in de zin.
Oorspronkelijke publicatie:
Angela D. Friederici, Jutta L. Mueller, Regine Oberecker: "Voorlopers van het leren van natuurlijke grammatica: voorlopig bewijs van zuigelingen van 4 maanden" PlosOne, 22 maart 03.
Bron: Leibzig [MPI]
