Stop Diabetes!

Hoe het allemaal begon

In 1893 bestelde een jonge arts zijn diabetes zieke patiënt Mary H. een weinig koolhydraten, vet en eiwit rijk dieet. Hiervoor zei hij tegen haar: "Koolhydraten hebben geen vitaal belang voor het lichaam en moeten worden verwijderd met behulp van de nieren. Dit leidt tot dorst, overmatig urineren, jeuk en nierziekten. "Als de artsen gemeld om het welzijn van zijn patiënt plotseling verbeterd in het kader van het dieet.

In de loop der jaren, moet het nog steeds helpen veel diabetici met zijn dieet programma. In zijn 1916 verschenen monografie ( "De behandeling van diabetes mellitus"), kon hij terugkijken op 1.000 geval rapporten en documenten die zijn dieet en lichaamsbeweging plan werd in diabetici een 20 procent reductie in de mortaliteit bereikt. Dr. Elliott Joslin Diabetes was de beroemdste arts van zijn tijd. Hij richtte het Joslin Diabetes Center aan de Harvard University in Boston, dat is een leider op het gebied van diabetes onderzoek tot op heden. Voordat insuline verkrijgbaar was, bleef zijn dieet met weinig koolhydraten, de standaard behandeling voor diabetes.

Met de introductie van insuline en andere geneesmiddelen, werd de voeding minder belangrijk. Bovendien, een echte vette fobie ontwikkeld 1970 in de Verenigde Staten. Voeding onderzoekers geloofden dat ze hadden het bewijs gevonden dat er veel dikke lul uitgaven dieet en hart- en vaatziekten bevordert. En de (dierlijke) eiwitten geloofde dat het schadelijk voor de lever en de nieren. Zo kwam het einde voor de erkende effectieve koolhydraten dieet!

Sindsdien is aan diabetici verteld om te eten met een bijzondere nadruk op koolhydraten - dit wordt nog steeds bepaald in de aanbevelingen van de beroepsverenigingen. Dit heeft niet alleen de getroffenen keer op keer verbaasd: diabetes mellitus is immers een stoornis in het gebruik van koolhydraten. Uit pure angst voor vet en proteïne, accepteert men dat het lichaam het bijzonder slecht doet met zijn echte probleem, het gebruik van koolhydraten. Maar hoe meer koolhydraten er worden gegeten, hoe meer medicatie er nodig is om de bloedsuikerspiegel onder controle te houden. Een interessant concept.

De huidige literatuur bevat talrijke voorbeelden van dat, de glykemische controle verbeterd, aangezien een aantal begeleidende risicofactoren als er minder koolhydraten en meer (onverzadigde) vetten worden gegeten. En met intacte nierfunctie verbetert een verhoogde ten koste van koolhydraten eiwitinname, de stofwisselingsziekte daarnaast. De bijbehorende gegevens had ik al voor mijn gepubliceerd in 2000 boek verzameld "syndroom X of A mammoet op het bord!". Hieruit ontwikkelde ik een praktisch concept voor mensen met obesitas, insulineresistentie en de daaropvolgende ziektes zoals type-2 diabetes: de "LOGI-methode". In honderden lezingen heb ik voorgesteld artsen, voedingsdeskundigen en diëtisten. Na aanvankelijke scepsis, is de LOGI methode genieten van een groeiende acceptatie onder therapeuten en in toenemende mate populair bij de patiënten. De positieve feedback, vooral van diabetes ambulante centra en revalidatie klinieken, spreken voor zich: tot arts en patiënt voor zover LOGI betrokken zijn, zien ze meteen therapeutisch succes en drugsgebruik druppels!

Op een avond in een conferentie hotel in Hagen sprak tot mij na mijn lezing een jonge en zeer bewaker diabetesverpleegkundige op. Ze was opgesteld met twee collega's van haar baas, een gevestigde diabetologists genomen om de opleiding 's avonds of beter. Vrijwillige zij wilden niet komen om "opnieuw zo aan een dieet goeroe met een wonder dieet horen ', zoals ze bekend aan me jaren later. Ze was net begonnen hun opleiding, was vol energie en diep geworteld in het geloof in de goede koolhydraten. Ze kon zich niet voorstellen dat het verstandig aan te bevelen soort 2 diabetici in plaats van brood liever kaas of een stuk vlees gemakkelijk zou zijn. Je innerlijke afwijzing was echter snel scheuren. Zou het echt zo simpel zijn? Ze besloten om hun eigen experiment te starten. Dat was logisch, want zolang het type 1-diabetische wist van ideaal.

Ze gaf zichzelf drie weken - en was ervan overtuigd: haar gewicht was gedaald en haar bloedsuikerspiegels waren zelfs beter dan voorheen met minder insulinebehoefte. Ze realiseerde zich: zo simpel kan het zijn. Ze begon zich vertrouwd te maken met de vakliteratuur en vond daar bevestiging van haar eigen werk. En ze was verbaasd dat deze inzichten niet eens aan bod kwamen in haar training. Ze werkte voortaan hard om diabetici te laten trainen in de praktijk van haar baas in de richting van een koolhydraatarm dieet. Jaren zijn verstreken en het heeft honderden type 2 diabetici een nieuw, beter perspectief gegeven.

Nu heeft ze dit boek gepresenteerd. Katja Richert is nu diabetes verpleegkundige in het ziekenhuis van München-Schwabing, een diabetes bolwerk in Duitsland. Een ideale auteur voor deze gids niet kan geven: Hier schrijft een specialist met jarenlange ervaring bij patiënten en bij zichzelf, je weet beter dan welke arts welke taal wordt gebruikt door patiënten die voedingsadviezen bij wie de afbeelding best verpakt .. Het resultaat is een uitstekend boek dat een beroep rechtstreeks en gemakkelijk te begrijpen op basis van de huidige wetenschappelijke kennis van de patiënt.

Door aan boord gebracht van een voedingsdeskundige, die wordt gekenmerkt door zowel technisch als talenkennis hebben. Ulrike Gonder vervolgd als niemand in onze industrie de literatuur. Ik persoonlijk waardeer al vele jaren voor hun kritische meningen, verpakt in de meest vloeiende formuleringen. Uw boeken moeten lezen voor alle diëtisten worden verlangd.

Ik wou dat dit boek is dat het leert de juiste verspreiding onder de nummers van mensen met diabetes te optimaliseren tot een betere gezondheid en kwaliteit van leven.