Rola mózgu w rozwoju cukrzycy

W mózgu złożone mechanizmy regulują metabolizm energii. Między innymi zapewniają, że narządy otrzymują wystarczający poziom cukru we krwi. Zdarzenia te mogą mieć większy wpływ na choroby metaboliczne, takie jak otyłość i cukrzycę typu 2, niż wcześniej sądzono. Zakres, w jakim relacje wykazywane w doświadczeniach na zwierzętach mogą być również przenoszone na ludzi, był jednym z tematów 44. Doroczne spotkanie Niemieckiego Towarzystwa Diabetologicznego 20. do 23. Może 2009 w centrum kongresowym w Lipsku.

Oprócz insuliny leptyna, która powstaje w komórkach tłuszczowych, jest jednym z najważniejszych hormonów metabolizmu energetycznego. „Obaj nieustannie informują mózg o rezerwach energii w tkance tłuszczowej”, wyjaśnia profesor Dr. med. Jens Brüning, kierownik działu genetyki i metabolizmu myszy, Instytut Genetyki, Uniwersytet w Kolonii. Oba hormony wchodzą do mózgu wraz z krwią. Tam działają na akumulację komórek nerwowych - tak zwane jądro jądra. Znajduje się w środku mózgu, w podwzgórzu, gdzie kontrolowane są inne funkcje organizmu, takie jak temperatura lub rytm dnia i nocy.

Naukowcy zbadali dwie grupy komórek nerwowych w jądrze łukowatym. Jeden, zwany POMC, daje uczucie sytości, drugi zwany AgRP / NPY wywołuje uczucie głodu, gdy jest stymulowany przez hormony. Należą do nich grelina produkowana w żołądku i szereg innych hormonów. Same składniki żywności, tj. Cukier, tłuszcze i białka, mogą również wpływać na uczucie sytości.

Jak dotąd większość wiedzy uzyskano z eksperymentów na zwierzętach. Rzadkie choroby genetyczne pokazują, że jądro łukowate jest również ważne u ludzi. Jeśli na przykład POMC zawodzi z powodu mutacji, istnieje nadmierne spożycie pokarmu i ciężka nadwaga nawet w dzieciństwie.

Nawet jeśli wyników eksperymentów na zwierzętach nie można przenieść na ludzi bez zastrzeżeń: Mózg odgrywa ważną rolę w metabolizmie energii i cukru we krwi. Na konferencji prasowej Niemieckiego Towarzystwa Diabetologicznego z okazji 2. dorocznej konferencji w Lipsku profesor Brüning wyjaśnia, w jaki sposób obecne wyniki badań mogą umożliwić nowe podejścia terapeutyczne w cukrzycy typu 44 w przyszłości.

Źródło: Lipsk [DDG]