Pódese predicir o éxito da terapia na depresión

As características especiais da enfermidade e as características xenéticas dun paciente permiten predicir o efecto dos antidepresivos

Aínda non está claro por que a medicación non é o suficientemente eficaz en preto do 30 por cento dos pacientes con depresión. Científicos do Instituto Max Planck de Psiquiatría de Múnic investigaron agora este fenómeno mediante a análise de parámetros xenéticos e clínicos.

O seu obxectivo era aclarar que factores determinan o éxito da terapia. Por primeira vez, identificaron 46 xenes no material xenético dos pacientes que inflúen positivamente no efecto dos antidepresivos. Unha futura caracterización destes xenes promete novos coñecementos sobre o desenvolvemento da enfermidade e posibles enfoques de tratamento. O interesante é que moitos dos factores hereditarios demostraron ser activos en enfermidades metabólicas, cardíacas e vasculares. Ademais, a terapia é especialmente beneficiosa para pacientes con un número elevado de variantes xenéticas positivas, falta de síntomas de ansiedade ou idade nova. (Arquivos de Psiquiatría Xeral, publicación en liña, 8 de setembro de 2009)

A depresión pode ser causada tanto por causas xenéticas como por influencias ambientais. Os cambios anatómicos en certas rexións do cerebro, a hiperactividade crónica das hormonas do estrés, as perdas cognitivas e moito máis mostran canto cambia un paciente mental e físicamente durante a depresión. Ata a data, o tratamento médico baséase nos antidepresivos. Estes aumentan as substancias mensaxeiras neuronais que -como a serotonina- xogan un papel crucial na comunicación entre as células nerviosas. Non obstante, a triste realidade é que moitos pacientes non poden ser completamente curados con antidepresivos. Moitas veces, unha mellora na súa condición só se produce despois de moitas semanas ou meses, xa que moitos sistemas do corpo deben recuperar o equilibrio.

Para ver ao paciente como un todo, os científicos do Instituto Max Planck de Psiquiatría non examinaron deliberadamente a influencia dun só xene no efecto dos antidepresivos no paciente. "Examinamos todo o xenoma dos pacientes, tendo en conta os diferentes pero simultáneos procesos implicados na recuperación", di Marcus Ising, xefe do grupo de traballo "Psicoloxía Molecular". No estudo participaron un total de 1532 pacientes de tres grupos diferentes. Nun enfoque en varias etapas, os investigadores identificaron inicialmente 328 variantes de xenes que influíron no éxito do tratamento. Os efectos máis fortes atopáronse para 46 variantes de xenes, que mostraron unha influencia positiva ou negativa no resultado da terapia nos tres grupos de pacientes. Cantas variantes xenéticas máis favorables se puidesen detectar nun paciente, máis rápido respondeu aos antidepresivos. Curiosamente, os xenes que se demostraron activos en enfermidades metabólicas, cardíacas e vasculares tamén poderían estar asociados á depresión. Hai tempo que se sabe que estas enfermidades están conectadas. Non obstante, este achado proporciona as primeiras pistas moleculares sobre un mecanismo común de enfermidade.

Dado que, ademais da información xenética, as condicións de vida tamén inflúen significativamente na depresión, criterios clínicamente relevantes como a idade de inicio da enfermidade, o diagnóstico como episodios repetidos de enfermidade, depresión crónica, trastorno de ansiedade concurrente así como No exame tívose en conta a idade e o sexo do paciente. Probouse que os pacientes con un número elevado de variantes xenéticas favorables e sen síntomas de ansiedade concomitantes responden especialmente rapidamente aos antidepresivos. Ao parecer, os antidepresivos actuais non corrixen adecuadamente os cambios relacionados coa enfermidade que subxacen á depresión co trastorno de ansiedade superposto.

Coa axuda dos coñecementos adquiridos, agora é posible un estudo específico destes procesos. Os efectos dos antidepresivos, que foron descubertos na década de 1950, agora pódense aclarar mediante métodos de investigación xenómica. O obxectivo é comprender cales dos circuítos de control molecular do propio organismo reaccionan aos antidepresivos comúns para reaxustar o sistema nervioso que está desequilibrado. "Sobre a base deste coñecemento, algún día será posible proporcionar un tratamento dirixido e exitoso e intervir para previr a enfermidade en persoas con maior risco de enfermidade", di Florian Holsboer, director do Instituto Max Planck.

Publicación orixinal:

M. Ising, S. Lucae, EB Binder, T. Bettecken, M. Uhr, S. Ripke, MA Kohli, JM Hennings, S. Horstmann, S. Koiber, A. Menke, B. Bondy, R. Rupprecht, K. .Domschke, BT Baune, V Arolt, AJ Rush, F Holsboer, B Müller-Myhsok Un estudo de asociación de todo o xenoma apunta a múltiples loci que predicen o resultado do tratamento antidepresivo na depresión Archives of General Psychiatry, publicación en liña, 8 de setembro de 2009

Fonte: Munich [MPG]