Cando chega a enxeñería xenética...

O modelo de simulación calcula os impactos

O cultivo comercial de colza modificada xeneticamente (GM) pode estenderse nun futuro próximo. En que medida os transxenes se espallan entón pola paisaxe? Como se ven afectados outros sistemas de cultivo ou usos? Un grupo de científicos do Centro de Ecoloxía da Universidade de Kiel investigou estas cuestións para o cultivo de colza en Schleswig-Holstein. Dr. Wilhelm Windhorst presentou os resultados ata o momento nunha conferencia sobre convivencia en Berlín. Nun modelo de simulación biolóxica, realizouse un rexistro detallado da base biolóxica e das intervencións humanas para áreas delimitadas a pequena escala. Para os cálculos, non só se tiveron en conta todos os métodos de cultivo típicos, a densidade de cultivo de colza e os sistemas de cultivo rexionais. Tamén se incluíron voluntarios de colza, colza silvestre e socios de cruce de cultivo silvestre. A base de datos era ampla e abarcaba desde información de imaxes de satélite dispoñible para o público (Landsat) ata datos de estatísticas agrícolas rexionais.

Asumindo un 10% de cultivo de colza transxénica e unha distancia de 5 km de cada campo de colza transxénica, quedaría unha superficie restante do 17% de Schleswig-Holstein, que se pode clasificar como relativamente non afectada. En estudos de casos, poderíase cuantificar o impacto dos produtores libres de transxénicos nas inmediacións dos campos de transxénicos. En campos veciños de tamaño comparable, a proporción de transxénicos no cultivo do campo convencional diminúe a medida que aumenta o tamaño do campo. A partir de superficies superiores ás 15 hectáreas aproximadamente, a proporción de colza transxénica mantense por debaixo do 0,5 %. As constelacións espaciais desfavorables, así como as taxas de polinización cruzada máis altas que se producen na natureza dalgunhas variedades de colza poden contribuír a que se supere o límite do 15 % de colza transxénica incluso en campos de ata 0,9 hectáreas.

Die Einsaat einer konventionellen Mantelsaat von z.B. 10 m Breite wird als eine mögliche Maßnahme diskutiert, um den GV-Polleneintrag in Nachbarfelder zu verringern. Den Kieler Berechnungen zufolge kann ein GV-Raps-Anbauer mit dieser Maßnahme den GV-Rapsanteil in der Ernte eines angrenzenden GVO-frei anbauenden Nachbarn vermindern. Am wirkungsvollsten geschieht dies im Bereich kleiner Schlaggrößen.

Die Modellrechnungen zeigen auch, dass der GV-Raps-Anbauer mit längerfristigen Wirkungen rechnen muss. Nach einmaligem Anbau von GV-Raps wird bei nachfolgendem konventionellem Rapsanbau im Mittel bis zu 8 Jahren der Grenzwert von 0,9% GV-Rapsanteil im Erntegut überschritten. In Extremfällen kann die Rapsernte bis zu 15 Jahre nicht ohne GV-Kennzeichnung verkauft werden. Die Wissenschaftler betonten die besondere Rolle, die künftig dem Monitoring zukommen werde. Dies ist im Rahmen der Zulassung verbindlich vorgeschrieben, um unvorhergesehene Wirkungen von GVO frühzeitig feststellen zu können. Um eine gesellschaftliche Bewertung möglicher Probleme mit GVO wirklich vornehmen zu können, fehle im Übrigen bisher eine vergleichende Analyse der Umweltwirkungen der verschiedenen Anbausysteme (z.B. Umweltwirkung von Pestiziden und Herbiziden, Energieverbrauch oder Synergieeffekte regionaler Anbaugemeinschaften).

Nicht zuletzt sei die Machbarkeit von Koexistenz vor allem eine Frage einer genauen Kosten-Nutzen-Analyse des GVO-Anbaus. Auf der Nutzenseite müssten die Vorteile für den GVO-Anbauer identifiziert und ökonomisch bewertet werden. Schwieriger dürfte sich die Quantifizierung der externen Kosten des GVO-Anbaus gestalten. Durch die Auskreuzung würden Flächennutzer in ihrer Entscheidungsfreiheit beeinträchtigt. Die Schadensermittlung müsse für jeden Betrieb individuell erfolgen.

Quelle: Bonn [ Britta Klein - aid - ]

Comentarios (0)

Ata o de agora non se publicaron comentarios aquí

Escribe un comentario

  1. Publicar un comentario como convidado.
Anexos (0 / 3)
Comparte a túa situación