Jeśli podejrzewa się ADHD, należy wykluczyć inne choroby
Zaburzenia rozwojowe są tematem wielkiej dorocznej konferencji psychiatrów dziecięcych i młodzieżowych w Hamburgu
Jeśli podejrzewa się, że dziecko cierpi na zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), diagnoza powinna być wieloosiowa, to znaczy powinna być kontynuowana na poziomie fizycznym, umysłowym i historii życia. Przed rozpoczęciem leczenia należy upewnić się, że jest to ADHD. Indywidualne objawy typowe dla ADHD mogą być również objawami innych zaburzeń psychicznych lub zaburzeń rozwojowych.
Trudności z koncentracją mogą również wystąpić w przypadku zaburzeń rozwojowych, takich jak słabości w czytaniu i ortografii lub zaburzenia arytmetyczne, wyraźny niepokój w okresie dojrzewania można przypisać zaburzeniom maniakalnym, wyjaśnia Niemieckie Towarzystwo Psychiatrii, Psychosomatyki i Psychoterapii Dzieci i Młodzieży (DGKJP). aż do swojej corocznej konferencji, od środy 4 marca do soboty 7 marca 2009 na Uniwersytecie w Hamburgu oczekuje się 1.500 uczestników. Konferencja ta skupi się również na zaburzeniach rozwojowych, takich jak ADHD.
Należy wykluczyć dolegliwości organiczne, takie jak zły sen lub zaburzenia czynności tarczycy. Przemoc domowa lub zaniedbanie należy również traktować jako przyczynę zaburzeń koncentracji i trudności w nauce. Predyspozycje genetyczne rodziców, jeśli sami cierpią na ADHD, stanowią ważną wskazówkę, czy choroba jest obecna. U nastolatków jako możliwą przyczynę problemów behawioralnych należy również rozważyć chorobę uzależnieniową lub zaburzenie psychotyczne, zaleca DGKJP. Jeśli występuje ADHD, leczenie chorych dzieci zależy od nasilenia objawów. Oprócz porad z przedszkola lub szkoły i rodziców często konieczne jest leczenie psychoterapeutyczne i lecznicze chorego dziecka. Zaburzenia uwagi są stosunkowo często związane z zaburzeniami lękowymi, depresją lub zaburzeniami tikowymi. Szacuje się, że około 2-3 procent wszystkich dzieci i młodzieży ma zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Dla typu nieuważnego stosunek chłopców do dziewcząt wynosi 2 do 1, dla typu nadpobudliwego i impulsywnego 5 do 1.
Źródło: Hamburg [DGKJP]
