Επιστροφή για πράσινο κλιματισμό από την Αυστραλία
Η ομάδα γύρω από τον John Dartnell στη Σχολή Μηχανικών και Τεχνολογίας της Πληροφορίας στηρίζεται στην εργασία του σχετικά με τη διαδικασία της αποκαλούμενης έμμεσης ψύξης με εξαγωγή. Αρχικά, αυτή η τεχνολογία αναπτύχθηκε από τον Don Pescod, επιστήμονα του Οργανισμού Επιστημονικής και Βιομηχανικής Έρευνας της Κοινοπολιτείας (CSIRO). Χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την ψύξη τηλεφωνικών κέντρων σε απομακρυσμένες περιοχές. Ωστόσο, η περιορισμένη εμπορευματοποίηση και ανάπτυξη στα χρόνια 1980 και η μεταβαλλόμενη τεχνολογία των τηλεπικοινωνιών έδωσαν προσωρινό τέλος στην ανάπτυξη της Pescod.
Η αυξανόμενη ανάγκη για φιλικά προς το περιβάλλον συστήματα ψύξης εσωτερικού χώρου οδήγησε τον John Dartnell και την ομάδα του να αναβιώσουν την ιδέα του Pescod. Η προσέγγισή του ήταν να χρησιμοποιήσει το νερό ως έμμεσο ψυκτικό μέσο μέσω ενός πλαστικού εναλλάκτη θερμότητας χωρίς να υγρανθεί ο αέρας που θα ψυχθεί. Στη διαδικασία, το νερό εξατμίζεται και έτσι παρέχει ψύξη. Η εξάτμιση του νερού πραγματοποιείται μέσω ενός ρεύματος χρησιμοποιημένου αέρα από ένα κτίριο, το οποίο διέρχεται μέσω του εναλλάκτη θερμότητας. Μια άλλη ροή αέρα κατευθύνεται μέσω του εναλλάκτη θερμότητας στο κτίριο και ψύχεται από το εξατμιστικό κρύο του νερού χωρίς να έρχεται σε επαφή με αυτό. Αυτή η μέθοδος ανάκτησης ενέργειας είναι πολύ αποτελεσματική και επιτρέπει την παροχή μεγάλης ποσότητας δροσισμένου καθαρού αέρα σε κτίρια με ελάχιστη κατανάλωση ενέργειας ταυτόχρονα.
Ενώ τα συμβατικά συστήματα ψύξης με εξάτμιση έχουν ήδη αποδειχθεί σε ξηρές κλιματολογικές συνθήκες, αυτό δεν συμβαίνει σε υγρές περιοχές. Συνδέοντας την έμμεση ψύξη με εξάτμιση με μια μικρή συμβατική μονάδα ψύξης, η διαδικασία του Pescod μπορεί επίσης να είναι αποτελεσματική και οικονομική σε αυτές τις περιοχές. Το έργο του John Dartnell και της ομάδας του έδειξε ότι η έμμεση ψύξη με εξάτμιση χρησιμοποιεί λιγότερο από το ένα τρίτο της ενέργειας ενός συμβατικού συστήματος. Στις υγρές περιοχές το δυναμικό εξοικονόμησης είναι ακόμη πενήντα τοις εκατό.
Το έργο της ομάδας του Dartnell έχει ήδη προσελκύσει το ενδιαφέρον των πιθανών χρηματοδοτών στην Αυστραλία, καθώς και δύο αμερικανικές εταιρείες που εργάζονται σε παρόμοια συστήματα. "Επιστρέψαμε στο σημείο όπου το CSIRO σταμάτησε και τώρα μπορούμε να αποδείξουμε την αποδοτικότητα του συστήματος και ταυτόχρονα να δείξουμε ότι η τεχνολογία είναι η σωστή επιλογή από οικολογική άποψη", δήλωσε ο Ντάρντελ.
Πηγή: Σίδνεϊ [Ινστιτούτο Ranke-Heinemann]
