Influír no contido de graxa intramuscular nos porcos - efectos dunha subministración deficiente de aminoácidos
Resumo dunha presentación 44. Kulmbacher semana 2009
Baseándose nos resultados da literatura, o obxectivo do experimento presentado foi examinar ata que punto se pode aumentar o contido de graxa intramuscular nun proceso de engorde estándar practicando deliberadamente subministro aos porcos de aminoácidos que conteñan lisina e xofre. Ademais, foi necesario examinar que efectos secundarios ten isto en relación con outras características da calidade da carne, así como o rendemento de engorde e a composición da canal. Para este fin, 94 cruces de variedades autóctonas Piétrain-NN* (45 castrados con machos e 49 mulleres) foron divididos en catro grupos de proba. O grupo control (I) recibiu unha dieta co contido de aminoácidos necesario. Nos outros tres grupos, as proporcións de lisina (II), metionina e cistina (III) ou lisina máis metionina e cistina (IV) no alimento de acabado (a partir duns 70 kg de peso vivo) reducíronse ata un 60 % aproximadamente en comparación. ao feed de control.En xeral, só houbo cambios serios nos dous grupos que recibiran moi pouca lisina, e entre estes particularmente claramente no grupo II. Os seus animais mostraron unha conversión alimentaria peor (0,4 kg máis de alimento por kg de crecemento) que o grupo control durante o engorde diario. as ganancias, non significativamente, diminuíron uns 60 g. Os cadáveres eran máis graxos, polo que a porcentaxe de carne magra diminuíu un 2,5% de media e a puntuación da barriga, nunha escala de 9 puntos, deteriorouse en 1,2 puntos. As características químico-físicas da calidade da carne, como os valores de pH, a condutividade eléctrica, a cor e os distintos parámetros da capacidade de unión á auga, non cambiaron. O contido de graxa intramuscular, que foi do 1,2, 1,4 e 2,7% en dúas localizacións diferentes do M. longissimus dorsi e do M. semimembranosus no grupo control, aumentou ata o 2,0, 2,2 e 3,7%; e o contido total de graxa da sección da crista (transversal a través da 3a vértebra cervical) aumentou do 14,4 ao 16,5%. Ademais, houbo un aumento significativo do contido de ácidos graxos monoinsaturados no perfil de ácidos graxos da graxa intramuscular a costa dos ácidos graxos de poliéno. Non obstante, os efectos descritos só levaron a melloras tendenciales na avaliación sensorial e a tenrura rexistrada instrumentalmente. Isto mostra que as desvantaxes asociadas a tal medida de alimentación en termos de rendemento de engorde e composición da canal non se compensan coa mellora bastante modesta da calidade da carne.